sank you vewy mutsj!!!

Wat een apart volk!
Mijn eerste week zit er bijna op en heb zojuist de meest rare week van mijn hele leven gehad. Gelukkig was het allemaal wel heel erg leuk en ik heb ik al veel geleerd van de Chinese cultuur, van de Chinese taal wat minder ;). Voor de mensen die nog niet erg bekend zijn met Shanghai; Shanghai is een stad van ongeveer 18 miljoen mensen (eentje meer of minder kan natuurlijk ook) en is verdeeld in 2 delen: Pudong en Puxi. Inge en ik zitten de komende 5 maanden gebivakeerd in het bruisende en wat meer internationala Pudong, het business centrum van Shanghai. Wat ik verwacht had van Shanghai was dat je je kont niet kan keren zonder weer een Chinees omver te lopen en dat de smog het begrip van “even een luchtje scheppen in de frisse buitenlucht” totaal zou verpesten, maar het valt allemaal reuze mee. Pudong is heel verspreid gebouwd en ik dacht van de week zelfs een straaltje zon te hebben mee gepikt.

De Chinese taal is echter geen grapje, er is geen bal van te verstaan en er is maar 1,5 Chinees die een beetje Engels spreekt, dus vaak komen ze niet verder dan ‘sank you, sank you’ en ‘goosbye’. Door dit prachtige taaltje is mijn naam ook al helemaal verbasterd. In eerste instantie noemde ze mij ‘Bouwmans’ oftewel ‘Bouwmen’ omdat Chinezen zelf altijd eerst de achternaam schrijven en dan de voornaam, maar toen ze erachter kwamen dat ik Inge heet en mijn kamergenoot ook werd het allemaal wel heel ingewikkeld en zijn ze begonnen mijn Maria te noemen :s ) Het is even wennen, maar na een tijdje reageer je vanzelf op die naam. Andere Inge noemen ze ook niet bij haar eigen naam want bij haar zijn ze nog steeds in het stadium van het noemen van haar achternaam, Gerrits, en dit is in vloeiend Chinees ‘Gee-Lie’ geworden. Geen idee waarom.

Maandag zijn we begonnen met werken in het hotel, ik in de Front Office oftewel receptie en andere Inge in F&B oftewel alles wat te maken heeft eten en drinken. Ik had in Nederland al een trainingsschema gekregen met de hele planning erop en de eerste 4 weken zouden bestaan uit orietatie op verschillende afdelingen. De eerste afdeling was telefoniste, in mooie woorden ‘service centre’. Ik werd voor één dag weggestopt in een heel klein kantoortje onder in de kelder van het hotel samen met 3 Chinese collega’s en ik mocht toekijken en meeluisteren terwijl zij de hele dag de telefoon opnamen. Het hotel waar ik voor werk heet: Ramada Plaza Pudong Shanghai, maar in Chinees is dit Shang hai Pu dong hau mei da da jiu dian, kun je nagaan hoeveel ik begreep van de rest van het gesprek, helemaal niks. Ik kon helemaal niets doen en heb de hele dag maar een beetje toegekeken terwijl mijn collega’s probeerden mij toch wat woordjes Chinees te leren. Ik heb die dag toch wel even een cultuurshock gekregen, want ik voelde me wel even heel erg belangrijk. Zo stonden al mijn collega’s op en stonden hun stoel af wanneer ik binnen kwam. Ook houden ze constant de deur voor mij open en mag ik er als eerste doorheen, er wordt zelfs voor mij op het knopje van de lift gedrukt haha. Een andere trainee heeft de hele dag mijn flesje water bij gevuld zodat ik niet droog kwam te staan en hij heeft mij precies uitgelegd wat zijn taak is. Hij moest iets ophalen uit een magazijn en hij zei: you see sis door? You put key in ze hole and turn zen it’s locked. You must feel if ze door is locked, vewy important vewy important.

Gelukkig begreep mijn manager dat ik na 4 jaar hotelschool gelukkig nog meer kan en hebben we gelijk mijn hele orientatie geschrapt en vanaf dinsdag sta ik achter de receptie. Niet dat ik daar heel veel kan doen, want bijna alle systemen zijn in het Chinees maar mijn taak is gewoon lachen naar de gasten. Staat wel leuk zo’n westers meisje achter de receptie.
Inge heeft niet veel meer gedaan dan ik afgelopen week. Zij heeft in het begin meegeholpen bij het ontbijt, maar elke keer als ze een bord in haar handen pakte werd het meteen uit haar handen getrokken door een Chinese collega omdat zij dat niet hoeft te doen. Dus haar taak is gewoon rondlopen en rondkijken, om deze reden zit ze ook om de haverklap op onze kamer pauze te houden omdat ze niets kan doen.

Over die hotelkamer gesproken, daar is helemaal niets mis mee. We hebben een redelijk grote kamer met twee bedden. Elke dag wordt onze kamer schoongemaakt en onze lakens verschoond. Onze was wordt opgehaald en schoon gestreken dezelfde dag weer terug gebracht naar onze kamer en we hoeven er niets voor te betalen. We mogen elke dag in het gastenrestaurant ontbijten aan een huge buffet waar je ‘u’ tegen zegt en 3 keer per week mogen we in één van de gastenrestaurants van het hotel dineren. De rest van de tijd mogen we gratis en voor niks in de staf canteen of senior canteen eten. De eerste keer dat ik daar kwam dacht ik: hier ga ik dus echt niet aan mee doen! Er ligt echt niets herkenbaars in de stafcanteen, alles heeft een hoofd en komt van een onbekend dier af. Maar als je echt honger hebt dan eet je alles, dus ik heb me er toch maar aangewaagd en het valt eigenlijk best wel mee. Dus vanaf nu eet ik net als alle Chinezen met chopsticks alles wat ik maar op mijn bord krijg en ik denk er maar niet te veel bij na.
Alhoewel het eten eigenlijk best meevalt is het toch niet altijd smakelijk eten met die Chinezen, ze roggelen, boeren, slurpen, spugen en maken nog veel meer onbeschrijfbare geluiden waardoor je eetlust redelijk verpest wordt. Ook stoppen ze alles tussen die twee stokjes in, hoe groot of zwaar het ook is. Denk hierbij aan: meters noodles, korreltjes rijst en complete broodjes bakpao, echt geweldig om te zien.
Toen ik de eerste dag nog zat te worstelen met mijn stokjes om een vis te ontdoen van hoofd en ingewanden hielpen mijn collega’s wel heel vriendelijk mee en voor ik het wist zaten er 5 Chinezen met hun stokjes in mijn eten te prakken. Wel heel erg collegiaal.
Ach zo zie je nog eens wat he.

Groetjes en vergeet niet de fotos te bekijken, deze zijn nog steeds van de eerste week. Ik hoop er gauw meer te hebben.
http://nl.fotoalbum.eu/ingebouwmans/a428682